^Back To Top

Blog. Meble sosnowe, szafy, komody, łóżka. Meble drewniane.

Szafki na buty i garderoby Woodica zapewnią ład i porządek w przedpokoju

 Garderoba woodica.pl
fot. www.woodica.pl


Przedpokój w każdym domu jest jednym z najważniejszych pomieszczeń, chociaż może wydawać się, że tak nie jest. To tutaj po otwarciu drzwi wchodzą goście i już po pierwszym rzucie oka automatycznie oceniają domowników. Fakt, pierwsze wrażenie nie zawsze będzie odzwierciedlać późniejsze, drugie wrażenie, niemniej jednak, jeśli wywrzemy je jako negatywne, pozostanie pewien niesmak. To pierwszy z powodów, dla których warto dbać o przedpokój. Drugim jest przechowywanie butów oraz wierzchniej odzieży – by łatwo było odnaleźć to czego potrzebujemy, koniecznie powinniśmy w przedpokoju zachowywać porządek. Z pewnością zaoszczędzi nam to czasu, a być może i niepotrzebnych nerwów.

Meble do przedpokoju firmy Woodica


Wszystkie meble produkowane przez firmę Woodica są tworzone z naturalnego surowca, którym jest drewno. Dzięki temu są one niezwykle solidne – drewno jest bowiem materiałem wyjątkowo trwałym, wytrzymałym, odpornym na uszkodzenia mechaniczne i intensywną eksploatację. Ta ostatnia jest nieunikniona, zwłaszcza, jeśli rodzina jest liczna, a do tego towarzyska – w takim przypadku przez przedpokój często przewijać się będzie sporo osób, więc meble drewniane znajdą się w odpowiednim miejscu, a ich wytrzymałość zostanie wystawiona na próbę, z której z pewnością wyjdą obronną ręką. Meble drewniane zapewnią wygodę korzystania oraz praktyczność, a przy tym będą spełniać swoje funkcje przez długie lata, nie tracąc przy tym na swoim pięknie i funkcjonalności. Oczywiście trzeba pamiętać, że meble drewniane wymagają systematycznej pielęgnacji – jest ona jednak prosta i przeprowadzana w błyskawiczny sposób. Jeśli będziemy dbać o nasze meble drewniane, one zadbają o nas. Wśród mebli przeznaczonych specjalnie do przedpokoju znajdziemy garderoby i szafki na buty. To meble, które powinny znaleźć się w każdym domu, ponieważ prócz zapewnienia wygody użytkownikom sprawią, że w przedpokoju na miejscu częstego nieporządku i chaosu pojawi się ład i harmonia. Z zyskiem dla wszystkich domowników i gości.

Garderoby drewniane


Meble te mogą przywodzić na myśl szafy, zwykle są jednak bardziej rozbudowane, jeśli nie swoją budową, to przeznaczeniem. Nieodłączną częścią każdej garderoby są wieszaki, które pozwalają na przechowywanie wierzchnich okryć, np. kurtek czy płaszczy. Wieszaki, w zależności od typu garderoby, są drewniane (garderoba Hacienda) lub metalowe (garderoba Góralska). Różnic użytkowych między nimi brak, ponieważ oba rodzaje spełniają swoje zadania z należytą dokładnością. Garderoby bardziej rozbudowane oferują możliwość przechowywania ubrań na półkach – mogą być one umieszczone z boku (i niekiedy skrywać się za lustrem) lub na dole. Powinny bezproblemowo pomieścić najważniejsze części garderoby wyjściowej. Wspominałem już o kolejnym ważnym elemencie garderoby – lustrze. Mimo że nie wszystkie są w nie wyposażone, warto rozejrzeć się za taką, która lustro posiada – dzięki temu będziemy mieli pod kontrolą swój wygląd tuż przed wyjściem, co może nas ustrzec przed niesfornym ułożeniem się ubrania. Umiejscowienie garderoby w przedpokoju jest naprawdę sensownym rozwiązaniem, ponieważ wszystko co potrzebne będziemy mieli pod ręką, a przy okazji przedmioty te będą miały swoje miejsce i nie będzie trzeba ich za każdym razem szukać.

Szafki na buty

To kolejny przydatny mebel. Pozwoli uniknąć rozgardiaszu na przedpokojowej podłodze, potykania się o buty i nerwów z tym związanych. Drewniane szafki na obuwie produkowane są w wielu wariantach wymiarowych i różnorodnych układach szafek i szuflad. Warto przyjrzeć się im bliżej, by zdecydować czego tak naprawdę potrzebujemy i co najlepiej będzie pasować do naszego przedpokoju. Do wyboru mamy m.in. proste szafki z czterema uchylnymi szufladami (model: szafka na buty II podwójna, wersja szersza lub węższa), otwartą szafkę Roma oraz nieco bardziej ozdobny jej wariant w wersji zamkniętej, którego cechą charakterystyczną jest rzeźbiony cokół. Za szafkę na buty posłużyć może również komoda – ich szeroki wybór również znajduje się w ofercie firmy Woodica. Szafki na buty z pewnością ułatwią utrzymanie porządku w przedpokoju. Pamiętajmy jednak, by buty przed włożeniem ich do szafki oczyścić, by niepotrzebnie nie narażać mebli na uszkodzenia.

 

Kuba Srebrzyński

Autor: Kuba Srebrzyński

Dołącz do Kuby Srebrzyńskiego na Google+

Strona: www.woodica.pl

Idealny salon dla każdego domownika

 Salon - meble drewniane

Każdy z nas ma swoją własną definicję ideału i tyczy się to różnych dziedzin i sfer życia. W przypadku aranżacji mieszkania decydującą rolę w stworzeniu idealnego pomieszczenia odgrywa nasz gust, a także gusta pozostałych domowników – w końcu dom jest miejscem, gdzie najważniejsza jest rodzina. To nasze cztery kąty, w których czujemy się bezpiecznie, miejsce, w którym chcemy odpoczywać, cieszyć się z przebywania razem, chcemy jeść, spać, bawić się, pracować. W związku z różniącymi się w zależności od wieku potrzebami, aranżacja idealnego (czytaj: uniwersalnego, wpisującego się w gusta poszczególnych osób) salonu nie jest prosta, ale też nie jest niemożliwa. Salon jest jednym z najważniejszych pomieszczeń w każdym domu, ponieważ to właśnie w nim spędzamy dużo czasu, jest on niejako częścią reprezentatywną naszego mieszkania, będąc równocześnie miejscem spotkań rodzinnych i towarzyskich.

Salon – funkcje i cechy pożądane

Wspomniana wyżej funkcja reprezentatywna należy do tych najważniejszych, ponieważ najczęściej to właśnie w salonie podejmujemy gości. To jeden z powodów, dla których salon powinien być przytulny, zachęcający do przebywania w nim, tworzący przyjemną, sprzyjającą spotkaniom w większym gronie atmosferę. Salon, zwany niekiedy pokojem dziennym, jest również miejscem pełniącym zadania czysto rozrywkowe. Telewizor, konsola do gier, kanapa czy fotele, a także stolik – to kilka elementów tworzących kącik medialny i wypoczynkowy zarazem. Trzeba pamiętać i uważać na to, by telewizor nie stał się centralną i najważniejszą częścią salonu, ponieważ pełni on jedynie dodatkową funkcję, a niekiedy wręcz przeszkadza i rozprasza osoby korzystające z salonu. Niesamowicie klimatyczne będzie usytuowanie kącika wypoczynkowego w pobliżu kominka – każdy, kto choć raz miał okazję spędzić zimowy wieczór wpatrując się w tańczący w kominku ogień, na samą myśl o tym poczuje jego ciepło. W wielu domach pokój dzienny pełni funkcję jadalni – wiąże się to z oszczędnością miejsca lub po prostu niewielkim metrażem mieszkania.
W takim przypadku, salon musi mieć dobre połączenie z kuchnią – można zdecydować się na salon otwarty (bezpośrednio, czyli bez ścian, połączony z kuchnią, tworzący jedno, duże pomieszczenie) lub „zaledwie” pozbawić drzwi przejście między jednym a drugim pomieszczeniem. Dzięki temu przenoszenie potraw czy naczyń nie będzie kłopotliwe. Planując aranżację pokoju dziennego chcemy, by był on przytulny i wygodny, dlatego też musimy zachować rozsądną granicę między jego praktycznością, funkcjonalnością, stylem
i potrzebami osób, które będą najczęściej z niego korzystać – trzeba wziąć pod uwagę każdego domownika, tak, by każdy w salonie czuł się jak u siebie.

Obowiązkowe wyposażenie salonu

Czymże byłby salon bez mebli? Straciłby całą swoją magię. Pomieszczenie to nie może poprawnie funkcjonować bez dużego stołu (najlepiej składanego – w takiej formie działałby na co dzień, rozkładany byłby tylko w przypadku wizyty gości). W przypadku stołu najważniejsze jest to, by każda siedząca przy nim osoba miała dla siebie wystarczająco dużo miejsca. Pozwoli to uniknąć przepychania się – nawet nieumyślnego – łokciami, co jest znacznym dyskomfortem. Drugą ważną sprawą są krzesła – przede wszystkim musimy odpowiednio dobrać ich ilość. Krzesło musi posiadać wygodne siedzisko i oparcie, które pozwoli oprzeć plecy. Kolejne elementy to sofa i fotele – ich główne przeznaczenie to relaks
i wypoczynek – w przypadku tych mebli zdecydowanie stawiamy na komfort użytkowania. Salon powinien być również dobrze doświetlony, jeśli to możliwe światłem naturalnym, czyli słonecznym. W przypadku braku takiej opcji musimy zadowolić się sztucznym oświetleniem. Pamiętajmy, że każdy pokój dzienny jest miejscem, które bywa bardzo intensywnie eksploatowane – to tutaj toczy się spora część codziennego życia domowników. Warto zadbać, by wyposażenie meblowe znajdujące się w salonie było najwyższej jakości, czyli wytrzymałe, trwałe, ale również wygodne i stylowe. Najlepszym wyborem na meble salonowe są meble drewniane – spełniają z nawiązką wszystkie te wymagania, a także wprowadzają do pomieszczenia naturalność i spokojną, radosną atmosferę.

 

Kuba Srebrzyński

Autor: Kuba Srebrzyński

Dołącz do Kuby Srebrzyńskiego na Google+

Strona: www.woodica.pl

Elegancja z nutką przepychu, czyli aranżacje w stylu retro

Biurko rustykalne Hacienda

Szukając inspiracji do urządzenia swojego mieszkania możemy natrafić na przeróżne aranżacje. Jest to wyszukiwanie, które z dużą dozą prawdopodobieństwa pozwoli nam znaleźć coś, co się spodoba. Można jednak zacząć z innej strony, wystarczy zastanowić się nad swoimi zainteresowaniami. Jeśli wśród nich znajdują się historia i przeszłość, to nie musimy więcej poświęcać naszego czasu i szukać pomysłu na aranżację mieszkania, bo idea sama do nas przyszła! Dla osób, które fascynuje historia, odpowiednie będzie urządzenie mieszkania w stylu retro. Jest piękne, jest wygodne, jest ponadczasowe – czego chcieć więcej? Jeśli to wciąż za mało dodam, że mieszkanie takie wyróżnia się oryginalnością i niepowtarzalnością, a do tego łączy w sobie elegancję z luksusem.


Powrót do przeszłości


W zależności od upodobań i osobistych preferencji możemy się przenieść do epoki lub okresu, który będzie nam najbardziej odpowiadał. Możemy cofnąć się do lat 60., możemy posunąć się także znacznie dalej – powrócić np. do baroku, który charakteryzuje bogactwo zdobień i przepych. Nic nie stoi na przeszkodzie, by nieco poeksperymentować – pomieszać w czasie i połączyć stare, eleganckie meble z odrobiną nowoczesności – efekt murowany. Zachwyt nie zejdzie z twarzy odwiedzających nas gości, a my będziemy znajdować się w pięknym, eleganckim i komfortowym mieszkaniu. Wszystko w naszych rękach i naszej wyobraźni – pozwólmy działać zmysłowi kreatorskiemu.


Historia w mieszkaniu


Czym charakteryzuje się styl retro? To zależy od przeszłości, a dokładniej od tego jak daleko chcemy cofnąć się w czasie. Niezależnie od epoki, na której chcemy się wzorować i do niej nawiązywać, najważniejsze są meble. Niepowtarzalnego uroku dodają autentyczne antyki, ale oczywiście nie każdy mebel musi mieć swoją historię, odpowiednim uzupełnieniem aranżacji będą meble stylizowane na daną epokę. Urządzanie mieszkania w stylu retro do prawdziwa gratka dla kolekcjonerów – zgromadzić można pamiątki z przeszłości, a przy okazji zapewnić im drugie życie. W zależności od tego, czy zdecydowaliśmy się na utworzenie stylizacji typowo przeszłościowej, czy połączenia przeszłości z nowoczesnością, istotna będzie spójność – w pierwszym przypadku – lub zastosowanie zasady kontrastu – w drugim. W jednym i drugim przypadku musimy natomiast uważać na przeładowanie dodatkami. Niemniej jednak są one niezmiernie istotne – to one uzupełniają wnętrze i dodają mu uroku. W stylu retro mogą to być stare ramy na obrazy lub lustro, kryształowe żyrandole, baldachim nad łóżkiem, stojący zegar, ozdobne lampy. Ciekawe są również rzeźbione elementy mebli, czy wygięte nogi. W związku z tym, że większość starych mebli wykonana jest z drewna, nawet ono, samo w sobie będzie ozdobą. W retro mieszkaniu nie może zabraknąć również tkanin: masywnych zasłon, lekkich obrusów, dużego dywanu na drewnianej podłodze. Jeśli chcemy pójść w drugą stronę, to znaczy przeszłość pomieszać z nowoczesnością, to potrzebnych będzie tylko kilka stylowych, starych mebli, które uzupełnią nowoczesną stylizację i wytworzą oryginalny klimat. To doskonałe wyważenie połączenia minimalizmu z dozą luksusu i przepychu. W stylu retro istotne są również barwy: są one wyraziste, jasne pastelowe (np. biel, jasny pomarańcz, musztardowy) lub ciemne (np. odcienie szarości), przy czym należy pamiętać o optycznym powiększaniu mieszkania przy użyciu barw jasnych – sprawdzi się to szczególnie przy małym metrażu.

Styl retro – warto?

Osoby, które kochają historię będą usatysfakcjonowane. Tak samo będzie z tymi, którzy lubią powspominać i w wyobraźni przenieść się w odległe czasy. Niewątpliwie styl retro ma swój niepowtarzalny urok i potrafi wzbudzić zachwyt. Połączenie retro z nowoczesnością jest odważnym, ale bardzo stylowym eksperymentem, który również ma w sobie to coś. Styl retro to styl bardzo ciekawy, który pozwala na sporą dowolność i dopasowanie go do indywidualnych upodobań. Dlatego jeśli zdecydujemy się na aranżację mieszkania w takim stylu, z pewnością będziemy usatysfakcjonowani.


Kuba Srebrzyński

Autor: Kuba Srebrzyński

O autorze: Kuba Srebrzyński - student II roku filologii polskiej w Uniwersytecie Pedagogicznym im. KEN w Krakowie.

Dołącz do Kuby Srebrzyńskiego na Google+

Strona: www.hacienda.pl

Polska meblarską potęgą

WoodicaMoże nie kopiemy piłki tak dobrze jak Brazylijczycy czy Hiszpanie, może nie latamy w kosmos tak często jak Amerykanie, może nie posiadamy najszybszych pociągów na świecie, ale jedno jest pewne: Polska jest jednym z najważniejszych państw, które zajmują się meblarstwem. Nasze meble eksportowane są na cały świat. W globalnym rankingu wyprzedzają nas tylko: USA, Niemcy, Chiny i Włochy. Oznacza to, że w Europie mieścimy się na podium, zajmując trzecie miejsce. Meble, które opuściły granice naszego kraju i udały się do nowych, zagranicznych właścicieli w 2014 roku osiągnęły 8 mld € wartości. Ciekawy jest fakt, że aż 90% polskich mebli trafia na eksport. Świadczy to o docenieniu jakości rodzimych mebli, a także polskich producentów przez zagraniczną klientelę.

Zalety polskiej branży meblarskiej

1) Tradycja – meble wykonujemy od lat, historia polskiego meblarstwa zaczęła się już w średniowieczu, a dokładniej w XV wieku w Krakowie. Umiejętności często przekazywane są z pokolenia na pokolenie, więc młodzi ludzie od najmłodszych lata mają styczność z drewnem.

2) Doświadczenie – na chwilę obecną mamy ponad 500-letnie doświadczenie w produkowaniu mebli. Pół tysiąclecia to potężna ilość czasu. Nie zmarnowaliśmy go, ale zdobywaliśmy umiejętności potrzebne do wykonywania mebli najwyższej jakości.

3) Profesjonalizm – stolarze, którzy zdobyli wykształcenie w Polsce są cenionymi na świecie fachowcami. Są pożądani przez europejskie firmy. Posiadają wiedzę i umiejętności, które wymagane są przy tworzeniu pięknych i trwałych mebli.

4) Solidność - Nasze meble charakteryzuje wysoka jakość wykonania i dbałość o najdrobniejsze szczegóły, a także wykorzystanie materiałów najwyższej jakości.

5) Technologia – idziemy z duchem czasu, nie stoimy w miejscu. Posiadamy nowoczesne zaplecze maszynowe, w miarę możliwości modernizujemy zakłady, kupujemy zaawansowane technologicznie urządzenia i maszyny, które pomagają w osiągnięciu zadowalających rezultatów.

6) Pracowitość – kochamy to co robimy, robimy to co kochamy. Nie leniuchujemy gdy trzeba pracować. Wkładamy w pracę serce, umysł i czas, a osiągnięte przez nas efekty zyskują aprobatę klientów.

7) Ceny – nasze meble są o wiele tańsze niż niemieckie, czy włoskie, a przy tym nie ustępują im jakością.


Rosnące zapotrzebowanie

Ciągły rozwój świata i rosnący dobrobyt społeczeństw skutkuje rosnącym zapotrzebowaniem na porządne meble. Eksportujemy je na cały świat, szczególnie dużo do krajów Unii Europejskiej. Najwięcej mebli wysyłamy do Niemiec, Francji czy Wielkiej Brytanii. Odbiorcami mebli są także m.in. kraje afrykańskie, a także państwa Zatoki Perskiej. Od kilku lat ilość wysyłanych tam mebli stopniowo wzrasta. Najwięcej mebli trafia do Zjednoczonych Emiratów Arabskich, Arabii Saudyjskiej i Kataru. Powszechnie wiadomo, że mieszkańcy tych krajów cenią sobie luksus. Wybierają polskie meble, ponieważ są one wysokojakościowe, a przy tym funkcjonalne i piękne.


Problem branży

Największym problemem, z którym borykają się zakłady meblarskie, mimo że eksportujemy ogromną ilość mebli, jest nierozpoznawanie polskich marek przez zagranicznych klientów. Aby zmienić ten stan, należy zastosować doraźne środki – dodatkowo poprawią  one kondycję polskiego meblarstwa, a nasz kraj będzie mógł się piąć na sam szczyt tej gałęzi gospodarki. Niewiele firm sprzedaje swoje produkty sygnując je logo swojej firmy. Niewielu podkreśla kraj pochodzenia. Te dwie rzeczy można w prosty sposób zmienić. Kolejnym sposobem jest pojawianie się polskich producentów na krajowych i międzynarodowych targach meblarskich. To niepowtarzalna okazja do poszerzenia grona klientów o osoby z kraju i z zagranicy, przedstawienia swojej oferty oraz ugruntowania pozycji na rynku. Z całych sił trzymam kciuki za rozwój naszej polskiej meblarskiej potęgi.

Kuba Srebrzyński

Autor: Kuba Srebrzyński

O autorze: Kuba Srebrzyński - student II roku filologii polskiej w Uniwersytecie Pedagogicznym im. KEN w Krakowie.

Dołącz do Kuby Srebrzyńskiego na Google+

Strona: www.woodica.pl

Wybierz meble sosnowe!

 Meble sosnowe

Mimo że swego czasu Kochanowski wychwalał zalety lipy we fraszce „Na lipę”, to nie ona jest najpopularniejszym gatunkiem drzewa występującego w Polsce. To zaszczytne miano przysługuje przedstawicielce drzew iglastych – sośnie zwyczajnej. Jej przeciętna wysokość to 30 m, ale zdarza się, że osiąga nawet 40 m i więcej. Sosny stanowią około 60% drzew w naszym kraju. Jest ich tak dużo, ponieważ nie wymagają bardzo dobrej gleby, by mogły rosnąć i się rozwijać. Z racji tak dużej liczebności sosen w Polsce, a także dobrym właściwościom fizycznym i mechanicznym, jest ona szeroko stosowana w przemyśle budowlanym (np. stolarka drzwiowa i okienna), stolarskim i meblarskim. Poza tym wytwarzana jest z niej celuloza, może także służyć jako opał, ale nie jest polecana do kominków, z racji dużej zawartości żywicy. Dawniej możliwości jej wykorzystania były jeszcze większe, służyła bowiem za materiał na słupy telefoniczne i telegraficzne, a także jako surowiec kopalniakowy (do obudowy wyrobisk górniczych). Dorzućmy do tego jeszcze garść ciekawostek:

  • na świecie występuje około 80 gatunków sosny,
  • najstarsza sosna zwyczajna w Polsce ma 22 m wysokości, 3,6 m obwodu, ponad 360 lat i rośnie w Mińsku Mazowieckim; w odróżnieniu od innych najstarszych gatunkowo drzew w Polsce (vide Dąb Bolesław, ponad 800 lat), nie ma nadanego imienia,
  • najstarsza sosna na świecie znajduje się w Górach Białych (USA, do wiadomości publicznej nie jest podawana jej dokładna lokalizacja, by uchronić drzewo przed aktami wandalizmu), ma ponad 5000 lat i nazywa się Methuselah (nawiązanie do  biblijnej postaci Matuzalema, który miał być najdłużej żyjącym człowiekiem, a liczyć miał 969 lat).


Meble sosnowe - warto?

Jak już wspominałem wcześniej, sosna wykorzystywana jest m.in. do produkcji mebli. Czy drewno sosnowe faktycznie jest dobrym materiałem na meble? Czy są to meble, którymi warto się zainteresować? Postaram się odpowiedzieć na te pytania i rozwiać pojawiające się wątpliwości. Pierwszym istotnym faktem, pośrednio związanym z powyższymi pytaniami, ale mającymi duży wpływ na zainteresowanie takimi meblami, jest to, że dzięki dużej popularności sosny w Polsce i szerokiej dostępności drewna z niej pochodzącego, meble sosnowe są atrakcyjne cenowo. Dużą zaletą drewna sosnowego jest jego podatność na różnego rodzaju obróbkę mechaniczną, np. struganie, frezowanie czy szlifowanie. Jest to ważne, ponieważ dzięki temu możemy uzyskać pożądany i często nieszablonowy kształt mebli. Drewno sosnowe charakteryzuje się dobrą odpornością mechaniczną, jest wytrzymałe przy niewielkich obciążeniach, dzięki czemu dobrze spisuje się po przetworzeniu na meble. Zaletą sosny jest także łatwość impregnowania, a także barwienia – cecha ta powoduje, że można uzyskać naprawdę ciekawe wersje kolorystyczne. Często pojawiają się spore różnice w nasyceniu barwy poszczególnych części drewna – ma to dodatkowe korzyści dekoracyjne. Sęki, które pojawiają się w drewnie sosnowym, w niektórych przypadkach mają walory estetyczne, mogą spełniać funkcję ozdobną i urozmaicającą fakturę danej powierzchni. Drewno sosny jest także względnie lekkie, meble wykonane z takiego drewna nie będą zbyt masywne, dzięki czemu ułatwione będzie ich przestawianie w razie potrzeby. Należy wspomnieć, że drewno pochodzące z sosny jest także zwyczajnie ładne. Drewno sosnowe łączy w sobie estetyczny wygląd, dobre właściwości mechaniczne i fizyczne oraz atrakcyjną cenę. Jest dobrym wyborem przy zakupie mebli drewnianych. Warto się nimi zainteresować!

 

Kuba Srebrzyński

Autor: Kuba Srebrzyński

O autorze: Kuba Srebrzyński - student II roku filologii polskiej w Uniwersytecie Pedagogicznym im. KEN w Krakowie.

Dołącz do Kuby Srebrzyńskiego na Google+

Strona: www.hacienda.pl

Gospodarka leśna

Gospodarka leśna

Gospodarka narodowa dzieli się na pięć sektorów, do pierwszego z nich należy rolnictwo, rybołówstwo i leśnictwo. Czym właściwie jest gospodarka leśna? Jest to element leśnictwa, który zajmuje się pięcioma ważnymi kwestiami dotyczącymi lasów. Każda z nich stoi na tym samym poziomie w hierarchii ważności, a są to: hodowla lasu, ochrona lasu, użytkowanie lasu, urządzanie lasu i łowiectwo.  Wiąże się to z działaniem czterech zasad, których przestrzeganie jest konieczne do prawidłowego rozwoju i trwania lasów. Zasadami tymi są: powszechna ochrona lasów, trwałość utrzymania lasów, ciągłość i zrównoważone wykorzystanie wszystkich funkcji lasów oraz powiększanie zasobów leśnych.


Hodowla lasu

Nadrzędnym zadaniem hodowli lasu jest dbanie o zachowanie lasów, które istnieją, ale równoczesne kontrolowanie pojawiania się nowych, oczywiście ze zwróceniem uwagi na zachowanie równowagi w ekosystemie leśnym i zapewnieniu produkcji drewna, które jest jednym z najważniejszych naturalnych materiałów. Prócz tego głównego celu hodowla lasu ma jeszcze inne, bardziej szczegółowe, które można podzielić na trzy grupy:

  • cele perspektywiczne (długookresowe),
  • cele etapowe (średniookresowe),
  • cele krótkookresowe (doraźne).

Lasy prócz naturalnej zdolności do odnawiania się są także odnawiane sztucznie – poprzez sadzenie lub siew przez człowieka w miejscu wycinki bądź klęski żywiołowej. Na jednym hektarze sadzi się 4-8 tys. sadzonek, zależnie od ich rodzaju.

Ochrona lasu

Na lasy zarówno iglaste jak i liściaste czyha szereg zagrożeń. Mogą one mieć podłoże biotyczne (np. szkodliwe grzyby i owady, które zwalczane są poprzez ograniczenie populacji), abiotyczne (obfite opady deszczu lub śniegu, silny wiatr), ale także antropogeniczne (czyli związane z działalnością człowieka, np. pożary lasów, zanieczyszczenia, turystyka i rekreacja – zwalczane są za pomocą edukowania społeczeństwa, a także poprze kary pieniężne). Działania dotyczące ochrony lasu mają charakter profilaktyczny lub aktywny w razie potrzeby (np. poprzez zabiegi agrolotnicze).

Użytkowanie lasu

Drzewa są elementem niezbędnym na naszej planecie. W związku z tym, użytkowanie lasów przez człowieka musi być ściśle kontrolowane w celu zapewnienia ciągłości
i efektywności funkcji, za które las, wraz z całym ekosystemem leśnym, odpowiada. Użytkowanie zasobów leśnych w głównej mierze opiera się na wycince i późniejszym wykorzystywaniu drewna w celach przemysłowych. Nie można jednak wykorzystywać zasobów bezmyślnie. Ilość drewna, które może zostać wycięte nazywa się etatem i jest określane dla każdego nadleśnictwa w planie urządzenia lasu raz na 10 lat. Etat określany jest przez kilka kryteriów – gatunek drzewa, wiek rębności (czyli wiek dojrzałości technicznej), przyrost i jest wyrażany w m3.


Urządzanie lasu

Zagadnienie to wiąże się w dużej mierze z dokumentem wspomniany wcześniej, czyli planie urządzania lasu – jest to dużych rozmiarów (trzy tomy), dokument, w którym znajdują się informacje dotyczące wszystkich działań, jakie powinny być przeprowadzone w danym lesie na przestrzeni 10 lat. Dokument ten składa się z trzech zasadniczych części:

  • części opisowej, która zawiera wiadomości o nadleśnictwie i analizuje gospodarkę przeszłą,
  • części inwentaryzacyjnej, w której znajduje się opis drzewostanów,
  • części określającej zadania, które muszą być zrealizowane w ciągu 10 lat, wraz  ze sposobami ich realizacji. 

Po opracowaniu, dokument ten, musi zostać zatwierdzony przez Ministra Środowiska, którym aktualnie jest Maciej H. Grabowski.


Łowiectwo

Jedną z pierwszych dziedzin, którą zajmował się człowiek, było łowiectwo. Ludzie polowali, by mieć co jeść, a co za tym idzie - przeżyć. Z biegiem czasu funkcja ta została zmodyfikowana i aktualnie łowiectwo pełni nieco inne zadanie. Współcześnie skupia się ono na kontroli liczebności zwierząt leśnych, ale także na ich ochronie. Zbyt duża liczba zwierząt powoduje zniszczenia i straty w ekosystemie, zbyt mała natomiast – straszy widmem wyginięcia. Tak stało się na przykład z żubrem, który w naturalnym środowisku wymarł
w czasie I wojny światowej. Dzięki odpowiednim działaniom, aktualnie w Polsce żyje około 600 sztuk tego zwierzęcia. Niektóre z gatunków są objęte całoroczną ochroną przez co nie można na nie wcale polować – takim zwierzęciem jest np. łoś – w Polsce można spotkać go
w ilości około 6500 sztuk. W Polsce na około 30 gatunków zwierząt poluje ponad 100 000 myśliwych.

Kuba Srebrzyński

Autor: Kuba Srebrzyński

O autorze: Kuba Srebrzyński - student II roku filologii polskiej w Uniwersytecie Pedagogicznym im. KEN w Krakowie.

Dołącz do Kuby Srebrzyńskiego na Google+

Strona: www.meblesosnowe24.pl

Nazewnictwo surowców gospodarki drzewnej

tarcicaW wielu przypadkach dla mało doświadczonych stolarzy lub osób, które dopiero zaczynają swoją przygodę ze stolarstwem, mnogość skrótów, oznaczeń i symboli klas lub jakości może przytłaczać. W tym artykule zostaną przedstawione najczęściej występujące surowce wykorzystywane w meblarstwie.

Na samym wstępie warto przywołać oznaczenia rodzajów drewna opisane w polskich normach. Norma dzieli drewno na iglaste, liściaste i drewno krzewów. Tą ostatnią grupę nie będziemy omawiać, gdyż wykorzystanie jej w przemyśle jest bardzo rzadkie. Poniższa tabelka przedstawia skróty opisujące poszczególne gatunki drewna.





Drewno iglaste

Drewno liściaste

Daglezja

Dg

Brzoza

Brz

Jodła

Jd

Buk

Bk

Modrzew

Md

Dąb

Db

Sosna

So

Grab

Gb

Świerk

Św

Jesion

Js

 

 

Klon

Kl

 

 

Lipa

Lp

 

 

Olsza

Ol

 

 

Osika

Os

 

 

Orzech

Orz

 

 

Wiąz

Wz

 

 

Wierzba

Wb

 

 

Topola

Tp

 
Kolejnym kryterium jest postać drewna. Drewno występuje w postaci okrągłej, łupanej lub rozdrobnionej. Dla przemysłu meblarskiego głównym surowcem jest drewno okrągłe. W pośredni sposób także drewno rozdrobnione, z którego produkuje się płyty wiórowe, pilśniowe i inne tworzywa drewnopochodne. W grupie drewna okrągłego występuje drewno wielkowymiarowe (dg > 14cm - bez kory), średniowymiarowe (dc < 24cm – bez kory) i małowymiarowe(dc < 5cm bez kory lub dc < 7cm w korze). Pierwsze dwie grupy to tzw. grubizna a ostatnia grupa do drobnica. Kolejnym kryterium podziałowym jest klasyfikacja długościowa. Drewno dziali się na pięć klas długości uwzględniając także średnicę.

Surowiec dzielimy na:

  • Dłużyce - drewno okrągłe i średniowymiarowe o długości ponad 6,1m.
  • Kłody - drewno okrągłe wielko i średniowymiarowe o długości od 2,7 do 6,0m.
  • Wyrzynki - drewno wielkowymiarowe o długości od 0,5 do 2,6m.
  • Wałki - drewno okrągłe średniowymiarowe o długości od 0,5 do 2,6m.
  • Szczapy - drewno średniowymiarowe o długości od 0,5 do 2,6m - łupane.

 

Wszystkie wyżej opisane cechy uwzględniane zostają w kryterium jakościowo-wymiarowym (KJW).


Drewno wielkowymiarowe

Jest to drewno, które bardzo często wykorzystywane jest w przemyśle meblarskim. Grupa ta posiada cztery klasy jakościowe: A, B, C, D oraz trzy klasy średnicowe d1/2: 1, 2 i 3. Uszeregowane klasy jakościowe uwzględniają takie cechy drewna jak krzywizna, zgnilizna, sęki (wygląd i ilość), chodniki owadzie, pęknięcia, uszkodzenia mechaniczne, porażenie grzybami rozkładu białego, obecność ciał obcych, itd. Klasa jakości A jest najlepszą, klasa D najgorszą. W klasyfikacji poszczególne klasy opisują następujące średnice:

  • Klasa 1 - średnica do 24 cm - nie występuje ona w klasie jakościowej A
  • Klasa 2 - średnica od 25 do 34cm
  • Klasa 3 - 35cm i więcej

 

Występuje także drewno przeznaczenia ogólnego i oznacza się je symbolem „0” np. WC0 - drewno wielkowymiarowe klasy jakości C ogólnego przeznaczenia. Występuje także drewno specjalnego przeznaczenia oznaczane symbolem 1 o najwyższej jakości np. WB1 - drewno łuszczarskie.


Drewno średniowymiarowe

Jest to drewno często wykorzystywane w architekturze ogrodowej i przy przetarciach na agregatach tartacznych. Występują cztery klasy jakościowe: 1, 2, 3 i 4. Tylko 2 i 3 klasa jakościowa posiada podział na klasy grubości s i b. Cała grupa surowca zawiera się od górnej średnicy 5cm i dolnej do 24cm ( klasa S4 nie posada ograniczeń średnicy dolnej). Pierwsza grupa mieści się w średnicy środkowej 9-16cm. W pierwszej klasie występuje dodatkowy podział klasowy: 0 oraz 1 np. S10- drewno kopalniakowe. Drewno tej grupy musi pozwolić na wymanipulowanie minimum 1,5m wałek o strzałce krzywizny nie większej niż 1cm na 1m . Niedopuszczalna jest obecność zgnilizny, chodników owadzich, przypaleń, obecności ciał obcych itd. Drewno kategorii S2 mierzone jest najczęściej w stosach. Jego długość musi wynosić minimum 1,3m a maksymalna średnica bez kory to 24cm. Dopuszczalne są chodniki owadzie i zgnilizna ale niedopuszczalne są zwęglenia i obecność ciał obcych. podgrupa „a” to drewno o średnicy górnej minimum 5cm a podgrupa „b” opisuje drewno o górnej średnicy ponad 7cm. Drewno klasy S3 jest tzw. Drewnem żerdziowym. Dopuszczalne są tylko zwęglenia za zgodą stron. Drewno może posiadać strzałkę krzywizny dochodząca do 10 cm na 1m. występują dwie podgrupy. Podgrupa „a” dla średnicy znamionowej od 7 do 11cm i podgrupa „b” dla średnicy znamionowej od 7 do 14cm (średnica znamionowa to średnica mierzona 1m od dolnego końca). W drewnie S4 dopuszczalne są wszystkie wady, zgnilizna nie może przekroczyć 50% powierzchni przekroju poprzecznego drewna. Minimalna średnica w cieńszym końcu to 5cm.


Drewno małowymiarowe

Jest to drewno bardzo drobne, przeznaczane na tyczki, płotki, opał, zrębkowanie i inne. Średnica dolna nie przekracza 5 cm bez kory lub 7cm w korze. Klasa M1 to drobnica tyczkowa o długości ponad 1,5m i krzywiźnie do 15cm na 1m. Niedopuszczalne są zwęglenia i zgnilizna. Klasa M2 nie ograniczona jest minimalną długością. Dopuszczalne są jakiekolwiek krzywizny oraz zwęglenia i zgnilizna.

Jarosław Gerszyński

Autor: Jarosław Gerszyński

O autorze: Jarosław Gerszyński jest absolwentem Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu. Ukończył studia na kierunku Technologia drewna. Współpracuje z firmą Made of Wood Group.

Dołącz do Jarosława Gerszyńskiego na Google+

Strona: www.zrobionezdrewna.pl

Klasyfikacja drewna okrągłego

Drewno okrągłe

Dla przemysłu drzewnego głównym surowcem jest drewno okrągłe. Warto znać jego klasyfikację aby prawidłowo wycenić surowiec. Rozróżnia się kilka surowców drzewnych:

  • Drewno iglaste
  • Drewno liściaste
  • Drewno krzewów
  • Drewno okrągłe
  • Drewno łupane
  • Drewno rozdrobnione


Przy klasyfikacji drewna pod względem średnicy mierzonej bez kory, drewno dzieli się na grubiznę i drobnicę. Grubiznę dzieli się na drewno wielkowymiarowe (W) o 14 cm średnicy w cieńszym końcu (średnia górna) i drewno średniowymiarowe (Ś) o średnicy do 14cm w średnicy dolnej oraz 5 cm i więcej średnicy w cieńszym końcu. Drobnica czyli drewno małowymiarowe (M) o średnicy do 5cm w grubszym końcu. Poniższa tabela przedstawia przykładowe sortymenty dla poszczególnych grup.


Sortymenty wielkowymiarowe

 

  • drewno tartaczne
  • drewno łuszczarskie
  • drewno sklejkowe
  • drewno zapałczane

Sortymenty średniowymiarowe

 

  • kopalniaki
  • papierówka
  • paliki
  • szczapy
  • słupki
  • karpina
  • odpady zrębowe

 

Sortymenty małowymiarowe

 

  • kołki faszynowe (nabrzeżowe)
  • choinki
  • gałęzie
  • faszyna

 

 

 

Drewno dzieli się także ze względu na długość. W grupie drewna długiego występują dłużyce (ponad 6,3 m) i kłody (od 2,7 do 6,0 m). Drewno długie występuje w dwóch klasach grubości- wielkowymiarowe i średniowymiarowe. W grupie drewna krótkiego także występują dwie grupy sortymentów - wyrzynki i wałki. Pierwszy sortyment występuje w długościach od 0,5 do 2,6m i tylko w wielkiej klasie średnicy. Drugi sortyment występuje w długościach od 0,5 do 2,4 m ale tylko w średniej klasie średnic. Występują także żerdzie, tyczki i szczapy. Tyczki wyrabia się z drewna małowymiarowego ( do 6 cm średnicy w pierśnicy), ich długość przekracza 1,5 m. Żerdzie wytwarza się często z całych strzał drzew. W przypadku drzew iglastych ich średnica waha się między 7 a 14 cm a w przypadku drzew liściastych do 18 cm. Minimalna długość żerdzi to 2,5 m. Głównym odbiorcą tyczek i żerdzi są rolnicy. Wykorzystują je na płoty ogrodzeniowe dla bydła, słupy do podwieszania chmielu, winorośli. Można także spotkać meble z tego surowca, architekturę ogrodową, stemple budowlane czy maszty. Podczas telefonizacji stosowano ten surowiec na słupy. Oddzielnemu klasyfikowaniu podlega drewno rezonansowe wykorzystywane między innymi w przemyśle muzycznym. Minimalna średnica drewna tego typu to 30 cm a długość 2 m. Usłojenie musi być równe (kolejny słój może różnić się o 30% od szerokości poprzedniego) a przyrosty muszą mieć od 0,5 do 2mm. W Polsce najlepszym gatunkiem rezonansowym są 100 letnie świerki rosnące w górach oraz klon.

 

Magda Dyrcz

Autor: Magda Dyrcz

O autorze: Magda Dyrcz jest specjalistą do spraw obsługi klienta w firmie Made of Wood Group. Jej specjalizacja to technologia drewna a w szczególności metody wykończenia i konserwacji drewna.

Strona: www.hacienda.pl

Podstawowe wzory związane z parametrami obróbki skrawaniem na przykładzie traku

Obróbka skrawaniem w meblarstwie jest jedną z najważniejszych obróbek. Odpowiednio dobrane parametry skrawania zapewniają maksymalną żywotność ostrza oraz odpowiednią jakość powierzchni obrabianej. Nieprawidłowe parametry skrawania mogą doprowadzić do zniszczenia materiału obrabianego ale także do uszkodzenia i wycofania narzędzia z eksploatacji. W wielu przypadkach tak zwane oszczędzanie narzędzia (utrzymywanie niskiego posuwu na ostrze) doprowadza do “spalenia piły”. W dalszej części artykułu zostanie wytłumaczone dlaczego tak się dzieje.

 
Pierwszym w kolejności procesem skrawania jest piłowanie na pilarce ramowej. Podczas ruchu korby rama przesuwa się w górę i w dół (piła wykonuje ruch posuwisto-zwrotny). Prędkość ramy trakowej w górnym i dolnym położeniu jest chwilowo zerowa a mniej więcej na wysokości środka obrotu korby jest ona maksymalna. Można wyliczyć chwilową prędkość skrawania lecz nie jest to informacja konieczna dla technologa. Średnią prędkość skrawania można policzyć wzorem:


H- skok ramy (mm), także może to być średnica korbowodu,

n- prędkość obrotowa czopa korby-jeżeli nie jest podana to można ją wyliczyć poprzez tzw. przełożenie czyli i=d2/d1 (d2 koło napędzane, d1 koło napędowe) i odpowiednio n1/n2=i. Prędkość obrotowa silnika podana jest na obudowie. Wystarczy tylko podstawić wartości do wzoru i otrzymamy wynik.

Ruch materiału obrabianego jest ruchem postępowym przerywanym lub ciągłym (nowe traki wyposażone są w posuw ciągły). Prędkość tą można wyrazić wzorem:

We wzorze pojawił się posuw na obrót delta n. Parametr ten jest główną wartością ograniczającą trak. Powyższy wzór służy do sprawdzenia traku. Wartość ta głównie zależy od pojemności wrębu międzyzębnego, sztywności piły i od mocy silnika napędowego. Parametr ten obliczamy poprzez wzór:

 N- moc silnika (kW),

współczynnik strat na przełożeniu ( około 0,7),

k- właściwa siła skrawania (),

b- szerokość rzazu (mm),

h- wysokość piłowanej pryzmy (mm),

n- obroty korbowodu (),

u-posuw materiału obrabianego

Moc silnika:

 

 

Właściwa siła skrawania złożona jest z podstawowej siły skrawania zależnej od kierunku anatomicznego skrawania oraz odpowiednich wartości c zależnych od różnych czynników. Występuje dziesięć współczynników, które dobiera się pod kątem rodzaju drewna, wilgotności, kąta skrawania, grubości wióra, stępienia ostrza, temperatury drewna i prędkości skrawania. Uwzględniany jest także kształt i wymiary ostrza tnącego, nacisk wywierany na drewno przed nożem i wpływ tarcia na powierzchnię skrawaną. Dla przykładu wilgotne drewno sosny o temperaturze 20 oC przecierane jest na traku przy kącie skrawania 0,523 (RAD) wyposażonym w nowe piły, ustawionym na posuw 20 m/s przy wysokości pryzmy 20 cm , z siłą k=22*1*1,15*0,5*1,11*1*1,09*1,05=16,07 (dane tabelaryczne przytoczone z dzieł Staniszewskiego, Lisicana, Krysińskiego i Orlicza). Po dobraniu właściwej siły skrawania można obliczyć moc powyższym wzorem. Przy uwzględnieniu grubości wióra można odnaleźć odpowiedź na powód przypalania się nowych pił. Występują trzy potęgi zależne od kierunku skrawania tzn. wzdłuż włókien - 0,47, w poprzek - 0,52 i prostopadle - 0,41. Na przykładzie obróbki wzdłuż włókien można zauważyć, że co prawda wraz ze zmniejszeniem grubości wióra rośnie siła potrzebna do jego ścięcia, lecz nie rośnie tak szybko jak siła właściwa skrawania, co z kolei może spowodować zniszczenie narzędzia.

 

 

dla wióra o grubości 1 mm k=0,4

dla wióra o grubości 0,1mm k=1,2

 

Ostrze, zamiast ścinać wiór zaczyna ślizgać się po powierzchni co powoduje miażdżenie drewna i nagrzewanie się ostrzy. Inne procesy skrawania, pod względem obliczeń, wyglądają bardzo podobnie. Moc tartaków i innych obrabiarek jest bardzo duża a przedstawione obliczenia pomogą w maksymalnym wykorzystaniu możliwości obrabiarki.


Jarosław Gerszyński

Autor: Jarosław Gerszyński

O autorze: Jarosław Gerszyński jest absolwentem Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu. Ukończył studia na kierunku Technologia drewna. Współpracuje z firmą Made of Wood Group.

Dołącz do Jarosława Gerszyńskiego na Google+

Strona: www.zrobionezdrewna.pl

Barwica i pleśnienie drewna w meblach

Pleśnienie drewna

   W meblarstwie przez wiele lat sinizna była postrzegana jako wada surowca. Obecnie w niektórych przypadkach jest przez nas pożądana. Panujący bum związany z ekologią zachęcił producentów do eksperymentowania z różnymi rodzajami grzybów. Prawidłowo przeprowadzony proces infekcji i klimatyzacji może zaowocować bardzo pięknym efektem. Źle przeprowadzony proces może spowodować zagnieżdżenie się pleśni (zewnętrzna infekcja). Niechciany gość oprócz zniszczenia planowanego efektu roznosi bardzo nieprzyjemną woń.

   Oba te zjawiska nie powodują w znacznym stopniu zniszczenia drewna. Grzyby tego typu odżywiają się sokami, cukrami i białkami zawartymi w drewnie. Zjawiska te powodują mikroskopijne grzyby z gromady workowych (Ascomycota), mikroskopowych (Deuteromycota) oraz sprzeżniowych (Zygomycota). Intruzi nie rozkładają ścian komórkowych drewna.


Barwica

   Jest to zjawisko wgłębnego przebarwienia drewna bielastego gatunków liściastych i iglastych. Przebarwienie przyjmuje kolor niebieski, czerwony, szary, brązowy i inny. Nie jest obserwowany wyraźny wpływ grzyba na właściwości mechaniczne drewna. Podczas badań zaobserwowano tylko spadek udarności drewna. Grzyby te najczęściej występują na drewnie świeżym lub niedostatecznie wysuszonym. Najczęstszą barwicą jest sinizna. Do zainfekowania może dojść w każdym etapie od pozyskanie surowca do eksploatacji drewna. Większość tych grzybów powoduje siniznę pierwotną (do procesu suszenia) lecz nieliczne powodują siniznę wtórną (po procesie suszenia i w trakcie eksploatacji). Sinizna preferuje wilgotność drewna na poziomie 20-80%. W większości przypadków nie występuje w drzewach żyjących, czasami się zdarzy przy spałowaniu drewna (pozyskiwanie żywicy). Strzępki rozwijają się tylko w bielu. Zamknięcie jamek oraz brak substancji odżywczych uniemożliwia przedostanie się strzępek w twardziel. Najszybszy wzrost następuje wzdłuż promieni rdzeniowych. Powstaje charakterystyczny obraz klinów lub gwiazdy. Może się zdarzyć że sinizna jest bezbarwna a ujawni się dopiero po obumarciu grzyba( zmiana koloru). Proces rozwoju takiego grzyba może przebiec niezauważony. Może dochodzić do nieświadomego składowania drewna porażonego sinizną. Gdy grzyb zainfekuje surowiec przed suszeniem nie będzie możliwe usunięcie powstałych przebarwień. Jeżeli drewno zostaje zarażone sinizną w wstępnej fazie przerobu, po wysuszeniu, nie ukaże się zmiana zabarwienia. Po przesuszeniu drewna grzyb przejdzie w fazę uśpienia (anabioza). Proces czasowo został zahamowany. Grzyb ponownie zacznie się rozwijać przy korzystnych warunkach dla swojego rozwoju. Jest to tak zwana sinizna ukryta(meble, konstrukcje). W drewnie okrągłym dochodzi do zarażenia bielu od czoła i na obwodzie, w materiale tartym zainfekowanie mogą być wszystkie powierzchnie drewna bielastego. Po zakończeniu rozwoju grzyba, zabarwia się on na kolor brunatny a pod mikroskopem na kolor niebieski lub czarny. Powstała wada jest trwała i nieodwracalna i psuje estetyczny wygląd drewna. Można walczyć z tym grzybem na trzy sposoby. Pierwszy sposób polega na utrzymywaniu wilgotności poniżej 20% (jest to tzw. suchy stan ochronny). Drugi sposób polega na podniesieniu wilgotności ponad 80% (jest to mokry stan ochronny). Trzeci sposób polega na zabezpieczeniu drewna środkami chemicznymi. Trzeba pamiętać aby zabezpieczać drewno przed porażeniem, ma to być profilaktyka. Mokry stan ochronny polega na składowaniu drewna w zbiornikach wodnych lub układaniu drewna w tzw. mygły i ciągłym zraszaniu go wodą. W drewnie występują także inne rodzaje barwnic mi. złocistość dębu (Paecilomyces), żółte drewno iglaste (Verticillum), fioletowe sosny (Zythia), czerwone drwno iglaste (Penicillum).


Pleśń

   Inną grupą grzybów nie powodujących obniżenia właściwości mechanicznych drewna są pleśnie. Występują najczęściej na świeżo ściętym drewnie, drewnie źle składowanym, na gotowych wyrobach. Zwykle występuje jako puszysty nalot jasnego koloru na powierzchni drewna. Grzyby te do rozwoju wykorzystuję skrobię i proste cukry zawarte w miękiszu drewna. Wadę tą można łatwo usunąć w sposób mechaniczny za pomocą twardej szczotki ponieważ strzępki grzyba bardzo płytko penetrują drewno (praktycznie tylko na powierzchni). W przypadku drewna najczęściej mamy do czynienia z Trichoderma aureoviride i Gliocadium roseum. Może wytępić wtórne pojawienie się pleśni. Pojawia się ono najczęściej w pomieszczeniach nieogrzewanych, zawilgoconych, źle wietrzonych, gdzie wilgotność powietrza wzrasta okresowo do 100%. Wtedy grzyby nie tylko pojawiają się na drewnie ale też na ścianach. Intruz wykorzystuje śladowe ilości substancji odżywczych w kleju, farbie czy kurzu. Grzyb może się rozwinąć praktycznie na wszystkich niezabezpieczonych powierzchniach. Obniżenie wilgotności nie powoduje obumarcia grzyba ale jedynie zahamowanie rozwoju. Ponowne zawilgocenie spowoduje aktywację i dalszy wzrost. Jedynym sposobem na pozbycie się grzyba jest mechaniczne usunięcie grzybni poprzez starcie szczotką, gąbką czy papierem ściernym a następnie zastosowanie fungicydu zabezpieczającego powierzchnie przed ponownym atakiem. Dla pewności w miarę możliwości powinno się obniżyć wilgotność powietrza np. w łazience częste wietrzenie lub mikrowentylacja.



Jolanta Jaworska

Autor: Jolanta Jaworska

O autorze: Jolanta Jaworska jest specjalistą w dziedzinie uszlachetniania powierzchni drewnianych, posiada szeroką wiedzę teoretyczną i praktyczną w wybranych działach technologii drewna. Współpracuje z firmą Made of Wood Group.

Dołącz do Jolanty Jaworskiej na Google+

Strona: www.meblesosnowe24.pl

Biały rozkład drewna w meblach

Biały rozkład drewna

   Podczas użytkowania mebli częściej możemy zaobserwować rozkład brunatny lecz nie sposób pominąć degradację białą. „Próchnienie” drewna jest mniej agresywnym proces niż zgnilizna lecz trudniej ją zauważyć. Przy dostatecznie długim okresie infekcji może wyrządzić bardzo poważne zniszczenia w meblach, konstrukcjach, szkieletach itd...

   Rozkład biały jest dokonywany przez różnego rodzaju grzyby lecz ma jedną wspólną cechę, w pierwszej kolejności intensywnie rozkładają ligninę (substancja lepiszczowa komórek). Grzyby tego rodzaju destrukcji, mają zdolność do wydzielania ektoenzymów, które utleniają polifenole ligniny. Podczas rozkładu ligniny przez grzyby dochodzi także do rozkładu celulozy lecz nie następuje to w tak znaczącym stopniu jak rozkład ligniny. Celuloza oraz hemicelulozy czyli polisacharydy rozkładają się podczas pierwotnego metabolizmu grzyba, rozkład ligniny odbywa podczas metabolizmu wtórnego. Najliczniejszą grupą grzybów tego rozkładu to gromada Basidiomycota (grzyby podstawczaki). Występują one na całym świecie. Doliczono się kilka tysięcy gatunków. Powodują one rozkład drewna liściastego i iglastego. Na zdjęciu przedstawiciel tej grupy- Kolczak obłączasty. Ponadto grzyby które mogą powodować rozkład biały lub zbliżony do białego to gatunki z gromad Hypocreaceae, Leotiaceae, Xylariaceae i inne należące do gromady Ascomycota (grzyby workowe). Na zdjęciu typowy przedstawiciel tej grupy grzybów (Kustrzbka) . Rozkład biały jest typowym rozkładem leśnym bądź składowym. Często możemy spotkać przewrócone drzewa w lesie zaatakowane właśnie tego rodzaju rozkładem. Dużo rzadziej spotkamy powalone drzewa zaatakowane rozkładem brunatnym.

   Rozkład drewna przebiega w każdym przypadku trochę inaczej. Czynników wpływających na ten proces jest wiele (gatunek grzyba, drewna, siedliska, etc.). Część grzybów rozkłada jednocześnie wszystkie składniki ścian komórkowych natomiast inne rozkładają tylko ligninę. Mówimy wtedy o rozkładzie symultanicznym (równoczesnym) oraz o rozkładzie selektywnym (wybieranie składników). Rozróżniamy także rozkłady jednolite i niejednolite. Możemy rozróżnić także rozkład cętkowany, rozmazany i włóknisty.


Rozkład jednolity

   Drewno zaatakowane grzybem staje się stopniowo matowe i traci swoje właściwości mechaniczne. Tkanka drzewna staje się biała na całym przekroju (celuloza naturalnie ma biały kolor, lignina nadaje brązową barwę) i drewno stopniowo traci swoją gęstość. Gdy mamy do czynienia z zaawansowanym atakiem grzyba drewno staje się kruche, miękkie, gąbczaste i można je połamać w dłoniach. Grzyby tego rodzaju mogą atakować drewno, jak i żywe drzewa powodując wewnętrzną zgniliznę. W żywym drzewie mamy zawsze do czynienia z pseudosklerotyczną barierą ochronną. Jest to strefa inwazyjna. Podczas ataku grzyba drewno wytwarza pas odcinający tkankę porażoną przez grzyb od tkanki zdrowej. Charakterystyczną cechą tego pasa jest zmiana przebarwienia drewna. Pas ten odporny jest na działania grzybów, bakterii i owadów.

   Rozkład niejednolity ogranicza się do lokalnych obszarów drewna. Grzybnia kształtem przypomina małe wrzeciona, zagłębienia, łaty itd. Formy te są przebarwionymi na biało tkankami. W pierwszym etapie rozkładu drewno przebarwia się na ciemniejszy kolor (reakcja obronna drewna) dlatego kiedyś często mylono rozkład biały z brunatnym. W pierwszej kolejności grzyb rozkłada dostępne cukry. Kolejnym etapem jest delignifikacja a na samym końcu rozkłada celulozę. Biały niejednolity rozkład pstry (jamkowy) często występuje w drewnie żywym. Rozkład może obejmować jeden lub kilka słojów rocznych tworząc przy tym głębokie jamy np. Phellinus Pini, Phellinus nigrolimitatus (często nazywane hubami). Na wygląd rozkładu często wpływa także obecność żywic, garbników itd. Grzyby atakują zarówno drewno wczesne jak i późne, biel jak i twardziel. W zależności od ilości substancji pokarmowych grzyb zaczyna od najłatwiej dostępnych. W pierwszej kolejności grzyby odżywiają się hemicelulozami i ligniną.

Rozkład drewna

Rozkład drewna symultaniczny i selektywny


Rozkład symultaniczny

   Jest rozkładem równoczesnym. Grzyb atakując drewno szybko przerasta wszystkie komórki. Najczęściej pierwszy zostaje porażony miękisz, gdyż to właśnie w nim jest najwięcej łatwo dostępnych substancji odżywczych. Po opróżnieniu miękiszu grzyb szybko rozprzestrzenia się jamkami po komórkach. Rozkład może objawiać się jednoczesną degradacją ligniny, celulozy i hemiceluloz. Komórki drewna rozkładane są od ścian S3 do s1 (wcześniejszy artykuł) Przez cały czas rozkładu grzyb wchłania wszystkie produkty rozkładu. W komórkach objętych rozkładem równoczesnym występuje dużo strzępek grzybni oraz można zaobserwować powiększające się koryta między komórkami. Rozpoczęcie rozkładu następuje w świetle komórki i przebiega w kierunku blaszki środkowej. Najczęściej występuje on u gatunków iglastych. Końcowy etapem to erozja blaszki środkowej.


Rozkład selektywny


   Lignina ulega szybciej rozkładowi niż celuloza. Grzyb rozkładający drewno w sposób selektywny dokonuje destrukcji poprzez usuwanie ligniny z wnętrza ścian komórkowych i poprzez całkowite rozłożenie blaszki środkowej bez naruszenia struktury ściany wtórnej. Szybkość oraz rozmiar rozkładu zależy od wielu czynników. Podczas badań 30% ubytku masy dał 70% ubytek ligniny. Atak grzyba zaczyna się od blaszki środkowej. Często w wyniku rozkładu blaszka środkowa zostaje usunięta co powoduje całkowity rozpad tkanki drzewnej lecz poszczególne komórki zachowują pierwotny kształt.
Rozkład tego typu nie wywołuje obserwowalnego ubytku masy celulozy, lecz w wyniku delignifikacji zostaje ona uwolniona. Strzępki w komórkach porażonych grzybem są nieliczne. Nie występują wyraźne koryta w ścianach komórek.

 

 

Jarosław Gerszyński

Autor: Jarosław Gerszyński

O autorze: Jarosław Gerszyński jest absolwentem Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu. Ukończył studia na kierunku Technologia drewna. Współpracuje z firmą Made of Wood Group.

Dołącz do Jarosława Gerszyńskiego na Google+

Strona: www.zrobionezdrewna.pl