Celem przerobu tartacznego w Polsce jest przerób różnogatunkowego drewna okrągłego na lite produkty rynkowe (produkty kompleksowego przerobu drewna, wyroby tartaczne dla budownictwa i meblarstwa). Do zadań tartaku także należy zagospodarowanie odpadami typu wióry i trociny oraz pozostałymi odpadami drzewnymi.

Statystycznie Polska jest na 6 miejscu w pozyskaniu drewna w europie, wynosi ona około 5,6 mln m³/rok (1 mln liściaste oraz 4,6 mln iglaste).

Wykorzystanie:

• materiały tarte - 43%
• masy włókniste - 27%
• wióry na płyty - 7%
• masa pilśniowa - 6%
• kopalniaki - 2%
• okleiny oraz zapałki - 1%
• wełna drzewna
• pozostałe.

Lesistość w Polsce wynosi około 27,6% co daje nam 35 miejsce w europie. Na pierwszych miejscach jest Finlandia (76%) oraz Szwecja (67%). Średnia ilość lasu przypadająca na jednego polaka wynosi około 1/4 ha (średnia europy 0,36 ha). Przeciętny wiek drzewostanu w Polsce wynosi 54-55 lat (Szwajcaria 85). Maksymalna lesistość występuje w województwie Lubuskim (49%), Zachodnio-Pomorskim (35%), Podkarpackim (37%), Pomorskim (35%), Śląskim (32%). Najniższe lesistości występują w Kujawsko - Pomorskim, Mazowieckim, Lubelskim, Wielkopolskim, Łódzkim (około 22,5%).

Struktura własnościowa lasów w Polsce przedstawia się następująco. 78% lasów to lasy państwowe, 16% to lasy prywatne i pozostałe nieużytki. Struktura gatunkowa to sosna i modrzew - 60%, świerk - 8%, klon, wiąz, dąb, jesion - 6,6%, buk, olsza - 5% oraz pozostałe. Struktura gatunkowa w tartakach to w przeważającej większości drewno iglaste - 72% (sosna 60%, świerk 10%, modrzew, daglezja 2%) oraz w mniejszej ilości drewno liściaste 28% (brzoza 10% - głównie na sklejkę, buk 6%, olsza 3% oraz pozostałe).

Tartak jest to zakład przerobu drewna, który obrabia drewno okrągłe w określonej grupie jakości oraz wymiarowej, na materiały tarte określonego i ogólnego przeznaczenia. Każdy tartak składa się minimum z działu obróbki wstępnej (skład surowca) oraz działu obróbki zasadniczej (hala przetarcia).

Tartaki przeznaczone do przerobu drewna iglastego.

Najczęściej w takim tartaku występuje trak ramowy, przyrzynania, pilarka wielosiłowa, rzadko okrawarko-pilarka. Do zalet takiej technologii przetarcia należy duża wydajność. Wynika to z możliwości przecierania kłody w jednym przebiegu. Można pozyskać materiał tarty już obrzynany bądź nieobrzynany. W obecnych nowoczesnych zakładach rezygnuje się z tartaków ramowych na rzecz tartaków tarczowych i dużych wielopił. Technologia tego typu wymaga mniejszych kosztów budowy zakładu i zapewnia mniejsze koszty eksploatacji. Występuje także obróbka agregatowa. Wszystkie te technologie powodują powstawanie bardzo dużej ilości odpadu (wióry). Podczas przerobu całej kłody za jednym razem, nie kontrolujemy jakości materiału tartego jak to jest możliwe w przypadku przerobu za pomocą traków taśmowych.

Mały trak ramowy do pozyskiwania lamelek

Typowy trak tarczowy

Wielopiła dużej wydajności

Do głównych gatunków iglastych, przecieranych w Polsce należą:

• sosna,
• modrzew,
• świerk,
• jodła.

Tartaki do przerobu drewna liściastego.

Najczęściej tartak przecierający ten gatunek drewna wyposażony jest w trak taśmowy oraz fryzarnię. Przetarcie tego typu daje mało odpadu, dokładność obróbki jest duża a każdy sortyment tarty można traktować indywidualnie. W traku taśmowym możemy uzyskać tylko sortyment nieobrzynany. Wymagana jest fryzarnia. Do największych wad tej technologii przetarcia należy bardzo mała wydajność. Występują także wersje mobilne tartaków taśmowych. Napędzane są za pomocą silników spalinowych lub jeżeli jest dostępne zasilanie elektryczne, (np.przecieramy drewno na placu budowy) silnikiem elektrycznym. Po przetarciu kłody uzyskujemy fryzy.

Do głównie przecieranych w Polsce gatunków liściastych należą:

• buk,
• dąb,
• jesion,
• grab.

Podział drewna ze względu na postać drewna:

• wyrzynki - iglaste do 2,7m długości, liściaste do 2,5m długości,
• kłody - od 3 do 6m długości,
• dłużyce - ponad 6m długości.

Podział ze względu na grubość drewna okrągłego:

• wielkowymiarowe - ponad 24 cm w cieńszym końcu,
• średniowymiarowe - ponad 7 cm do 24 cm w cieńszym końcu,
• małowymiarowe - do 7 cm w grubszym końcu.

Do grubizny zaliczamy drewno wielko i średniowymiarowe a do drobnicy drewno małowymiarowe.

Oprócz materiału tartego jaki uzyskiwany jest z kłody w wyniku przetarcia ( często proces ten nazywany jest przerobem pierwiastkowym) występują także inne postaci drewna okrągłego tj. łupane szczapy (przeznaczone do opalania lub na cele przerobu celulozowego oraz na materiały drewnopochodne), zrębki białe i zielone (zrębki pozyskane z gałęzi).

W coraz większej ilości tartaków stosuje się korowarki. Występuje wiele typów tych urządzeń. Najczęściej stosowane są korowarki z nożami sierpowymi lub frezarskie. Maszyny tego typu zapewniają dłuższą żywotność pił trakowych. Pozbycie się kory powoduje usunięcie piachu który przykleił się na placu. W korze znajduje się dużo substancji mineralnych, które również tępią narzędzia. Jeżeli mamy do dyspozycji pelecierkę lub brykieciarkę wióry po przetarciu możemy przerobić na wysokoenergetyczny surowiec. Duży udział kory powoduje wiele kłopotów podczas produkcji peletu i brykietu.

Autor: Jolanta Jaworska

O autorze: Jolanta Jaworska jest specjalistą w dziedzinie uszlachetniania powierzchni drewnianych, posiada szeroką wiedzę teoretyczną i praktyczną w wybranych działach technologii drewna. Współpracuje z firmą Made of Wood Group.

Dołącz do Jolanty Jaworskiej na Google+

Strona: www.meblesosnowe24.pl

Wady budowy drewna są to anomalie powstałe w wyniku naturalnych procesów. Mają jednak cechy odchyleń od prawidłowej budowy, które wpływają ujemnie na użytkowość. Do typowych wad budowy zaliczamy skręt włókien, twardzica, drewno ciągliwe, nierównomierna szerokość słojów rocznych, pęcherze żywiczne, przeżywiczenie oraz zakorek i rdzeń w różnych odmianach. Do wad budowy zaliczamy różnego rodzaju zabarwienia takie jak: fałszywa twardziel, plamistość, biel wewnętrzna oraz plamy i zaciągi garbników. Rozróżnia się także w tarcicy zawiłe włókna oraz zaszarzenie a w drewnie okrągłym martwicę zwaną zabitką.

Skręt włókien określa się go jako odchylenie przebiegu włókien od osi pnia. W drewnie okrągłym występuje jako spiralny przebieg włókien. Często towarzyszą mu pęknięcia drewna. W branży pozyskującej forniry wada ta jest pożądana. Zapewnia bardzo ładny rysunek okleiny.

Twardzica jest to miejscowa zmiana budowy drewna iglastego. Występuje ona zazwyczaj w części odziomkowej pnia często towarzyszą jej inne wady. Wada ta objawia się wyraźnym pogrubieniem drewna późnego w słojach rocznych. Twardzica powoduje znaczny wzrost kurczliwości, oraz wiązane z tym pękanie i paczenie drewna.

Zawiły układ włókien - występuje w tarcicy jako zawiły lub kręty przebieg włókien. Ze względu na nienaturalne zachowanie się drewna pod wpływem różnego rodzaju czynników drewno takie jest dyskwalifikowane jak surowiec na elementy konstrukcyjne.

Pęcherze żywiczne - często nazywane gniazdem żywicznym. Jest to soczewkowata szczelina między słojami rocznymi wypełniona żywicą. Występuje najczęściej u drzew iglastych (świerk) ale nie występuje u cisu i jodły. W przypadku rozpatrywania tarcicy pęcherze mogą występować jednostronnie lub dwustronnie czyli przechodzić przez tarcicę. Często pęcherzom towarzyszy przeżywiczenie. Jest to miejsce nadmiernie nasycone żywicą. Drewno takie jest o ciemnym połyskliwym kolorze. Pęcherze mogą pojawić się naturalnie lub pod wpływem uszkodzenia mechanicznego bądź mikroorganizmów.

Zakorek - jest to pasmo kory częściowo lub całkowicie wrośniętej w drewno. Ze względu an stopień wrośnięcia kory wyróżniamy zakorki otwarte i zarośnięte. Zakorek otwarty jest widoczny na pobocznicy pnia zaś zakorek zarośnięty widoczny jest jako szczelina wypełniona korą. W materiałach tartych zakorki mogą występować jednostronnie lub dwustronnie.

Zabitki zarośnięte - jest to warstwa obumarłego drewna z odpadającą korą na pobocznicy. Występuje ona jako następstwo zniszczenia miazgi przez zdarcie kory, pożar, mróz lub silne nasłonecznienie(zgorzelina). Zabitek, inaczej martwica może występować jako otwarta czyli jeszcze nie zarośnięta nowymi warstwami drewna ale także jako zarośnięta.

Rdzeń - jest to pasmo tkanek miękiszowych o średnicy 5mm. Pojęcie rdzenia jako wady dotyczy tarcicy rdzeniowej, pół rdzeniowej lub ćwierć rdzeniowej. Rdzeń mimośrodowy to rdzeń odsunięty od naturalnej osi pnia. Występuje także czasami wielordzeniowość - więcej niż jeden rdzeń, odsunięte w jednym pniu od siebie lecz pień posiada wspólny układ usłojeń. Rdzenie oddzielone są często zakorkiem.

Zabarwienie pochodzenia nie biologicznego.

Fałszywa twardziel jest to nienormalna ciemna barwa drewna o różnych odcieniach i intensywności barwy. Fałszywa twardziel nie wpływa na twardość drewna. Wada ta objawia się na czole drewna okrągłego, zabarwieniem w środkowej części drewna jako różnokolorowe plamy. Występuje od barwy ciemnobrunatnej do jasnoróżowej (buk) lub szarej (grab, osika klon). W tarcicy fałszywa twardziel ujawnia się jako szare pasy na powierzchni.

Zaszarzenie jest to powierzchniowa zmiana zabarwienia drewna. Często przyjmuje kolor od srebrzystoszarego poprzez odcień popielaty często z jedwabistym połyskiem lub mechowatością. Może pojawiać się pod wpływem długotrwałego wystawienia na czynniki atmosferyczne.

Plamistość jest to miejscowe zabarwienie bielu powstające w drewnie drzew liściastych. Objawia się jako plamy i podłużne smugi zbliżone barwą do twardzieli (buk).

Plamy i zaciągi garbnikowe są to czerwonobrunatne lub sino brunatne przebarwienia. Pojawiają się jako smugi podczas utleniania wyługowanych substancji garbnikowych.





Porażanie grzybami

Podczas ataku grzybów pierwszym widocznym objawem jest zmiana zabarwienia drewna, która nie powoduje jego rozkładu. Kolejną fazą jest intensywna zmiana barwy połączona z rozkładem tkanki drzewnej. Zakażeniu grzybem może ulec zarówno drewno w kłodzie jak i drewno pierwiastkowego przerobu. Do wad porażenia grzybami zaliczamy plamy i smugi w twardzieli, pleśń, zabarwianie bielu, zaparzenia, brunatnicę i zgniliznę.

Pleśń pojawia się na powierzchni drewna w postaci grzybów i owocników pleśniowych.

Zabarwienie bielu jest to nienaturalne zabarwienie tkanki wskutek zaatakowania grzybem lecz nie wywołuje rozkładu.

Rozróżniamy:

1. Siniznę - szare zabarwienie o odcieniach zieleni,

2. Barwne plamy - np. pomarańczowe, żółte, różowe,

3. Jednolite - o odcieniu jaśniejszym (nie zakrywają rysunku drewna) i ciemniejszym (zakrywają rysunek drewna),

4. Powierzchniowe (do głębokości 2 mm),

5. Głębokie (ponad 2 mm głębokości).

Brunatnica często łączy się z sinizną. Powoduje niejednolite kawowo-brunatne zabarwienie bielu. Zazwyczaj powiania się w drewnie sosny lub świerku.

Zgnilizna zwana także murszem. Powstaje w wyniku działania grzybów trawiących tkanki drewna. Rozróżniamy etap twardy (grzyb nie rozkłada tkanek), kolejnym krokiem jest etap miękki (grzyb rozkłada tkanki drewna).

Zależnie od położenia zgnilizny rozróżniamy:

1. Zgnilizna zewnętrzna,

2. Zgnilizna wewnętrzna,

3. Zgnilizna rozproszona.

Występują różne odmiany zgnilizny miękkiej , mogą to być:

1.Korozja - powstaje w wyniku rozkładu ligniny,

2. Destrukcja - powstaje w wyniku rozkładu celulozy,

3. Korozyjno – destrukcyjna.

Autor: Jarosław Gerszyński

O autorze: Jarosław Gerszyński jest absolwentem Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu. Ukończył studia na kierunku Technologia drewna. Współpracuje z firmą Made of Wood Group.

Dołącz do Jarosława Gerszyńskiego na Google+

Strona: www.zrobionezdrewna.pl

Prawidłowe znalezienie i określenie wad drewna zapewnia nam zmniejszenie kosztów. Przy produkcji wysokiej jakości mebli złe określenie wad drewna może spowodować spadek jakości produktu. Dostępne są specjalne kursy brakarskie lecz określenie niektórych wad wewnętrznych wymaga lat doświadczenia. Podział wad drewna na grupy, rodzaje i odmiany oraz ich charakterystyki zamieszczone są w normach PN-79/D-01011 dla drewna okrągłego oraz PN-79/D01012 dla tarcicy. Temat wad w drewnie jest bardzo szeroki dlatego dzisiaj opiszę tylko sęki i pęknięcia.

Sęk.

Z definicji sęk to część gałęzi wrośnięta w drewno. W drewnie okrągłym rozróżniamy sęki oraz sęki niewidoczne, inaczej zarośnięte (ślepe). Sęki występują we wszystkich rodzajach drzew. Ich obecność wpływa niekorzystnie na właściwości mechaniczne (mogą zmniejszać wytrzymałość ale także ją podnosić - jest to niekorzystne dla drewna ponieważ zwiększają tylko wytrzymałość lokalną). Sęki dzielimy zależnie od ich wymiarów, stanu zdrowia, stopnia zrośnięcia z otaczającym drewnem oraz zależnie od ich zgrupowania. Sęki są jednym z najważniejszych czynników wpływających na jakość drewna tartacznego.

Sęki ślepe.

Są to sęki ukryte pod warstwą drewna. Podczas wzrostu drzewa dolne gałęzie obumierają. Drzewo „oczyszcza się”. W efekcie sęki ukryte są pozostałościami gałęzi z wczesnych stadiów rozwoju drzewa. Sęk nie jest widoczny na pobocznicy drewna ale można przewidzieć gdzie jest obserwując wypukłe guzy, charakterystyczne zmarszczenia kory i blizny zwane różami i brewkami. Na tego typu sęki bardzo uważają firmy produkujące wysokiej jakości okleiny jak i również firmy zajmujące się produkcją okien z drewna. Sęki kategorii ołówkowej i mniejsze czyli sęki perełkowe i szpilkowe - ich średnice maksymalne to 10mm.

Guzy - są to wypukłości na powierzchni pobocznicy walca. Zakrywają one zarośnięty sęk. Występują one u wszystkich rodzajów drzew a zwłaszcza iglastych.

Róże - są to charakterystyczne blizny na powierzchni drewna okrągłego. Zakrywają one sęk zarośnięty. Występują często w drewnie dębu i olchy.

Brewki - są to dwuramienne zmarszczenia kory o symetrycznych pasmach skierowanych ukośnie w dół. Występują często w drewnie buku, topoli, osiki i brzozy. Zależnie od wielkości kąta rozwarcia brewki i wypukłości blizny określa się głębokość zalegania sęka w drewnie.


Sęki otwarte.

Są to sęki widoczne na powierzchni drewna okrągłego. Sęki te ze względu na kształt dzielimy na okrągłe (stosunek średnicy największej do najmniejszej nie może przekraczać 2), owalne (stosunek największej średnicy do najmniejszej przekracza 2 ale nie przekracza 4) i podłużne (stosunek średnic przekracza 4).

W materiale tartym rozróżniamy sęki na płaszczyźnie, na boku, na krawędzi i sęk przechodzący. Ze względu na stopień zgrupowania rozróżnia się sęki:

• Pojedyncze - jest to sęk którego odległość do najbliższego sęka mierzona wzdłuż sztuki tarcicy jest większa od jej szerokości, przy czym w tarcicy o szerokości ponad 150mm wzajemna odległość sęków jest większa niż 150mm.

• Sęki skupione - jest to zgrupowanie dwóch lub więcej sęków na odcinku równym szerokości tarcicy. Przy szerokości ponad 150mm pomiar jest dokonywany na odcinku 150mm.

• Sęki skrzydlate - są to dwa podłużne sęki wychodzące z jednego okółka drewna okrągłego lub sęk podłużny w połączeniu z sękami owalnymi albo też z sęka na krawędzi tego samego okółka.

Podział sęków ze względu na stopień zrośnięcia :

• Sęki zrośnięte - słoje roczne sęka zrośnięte są na ¾ obwodu otaczającego drewna.

• Sęk niezrośnięty - słoje roczne sęka zrośnięte są na ¼ obwodu otaczającego drewna.

W drewnie sęka zdrowego nie ma śladu zgnilizny. Rozróżnia się zdrowe sęki jasne gdzie drewno jest zabarwione podobnie do drewna otaczającego oraz sęki ciemne gdzie sęk jest ciemniejszy od drewna otaczającego. Jest to sęk rogowaty, charakterystyczny dla drewna świerku.

Podział ze względu na zdrowotność:

• sęk nadpsuty - jest to sęk ze zgnilizną zajmującą nie więcej niż 1/3 przekroju sęka,

• sęk zepsuty - jest to sęk ze zgnilizną zajmującą powierzchnię większą niż 1/3przekroju sęka.

Pęknięcie.

Pęknięcie to rozerwanie tkanki drzewnej wzdłuż włókien, powstaje przeważnie podczas pozyskania surowca, jego dalszej obróbki oraz wysychania drewna.

Rozróżnia się trzy rodzaje pęknięć: czołowe, czołowo-boczne i czołowo-boczne.

Pęknięcie czołowe drewna okrągłego:

• rdzeniowe proste,

• rdzeniowe załamane,

• rdzeniowe gwiaździste,

• okrężne,

• z przesychania/powietrzne.

Pęknięcie odchodzące od rdzenia w kierunku promieniowym na różnej długości tarcicy:

• pęknięcie na płaszczyźnie,

• pęknięcie na boku,

• pęknięcie na czole.

Występują także pęknięcia mrozowe. Mają charakter pęknięć promieniowych. Są one spowodowane gwałtownym spadkiem temperatury zwykle tkanki przyrastającej. Występuje zmiana zabarwienia drewna oraz wgięcie słojów rocznych.

Występują także pęknięcia czołowo - boczne przechodzące:

• na powierzchniach przeciwległych,

• dwukrotnie na tej samej powierzchni,

• na powierzchniach płaszczyzn przyległych.

Wszystkie opisane wady drewna mają wpływ na końcową jakość mebli drewnianych lub innych wyrobów drewno pochodnych.

Autor: Jarosław Gerszyński

O autorze: Jarosław Gerszyński jest absolwentem Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu. Ukończył studia na kierunku Technologia drewna. Współpracuje z firmą Made of Wood Group.

Dołącz do Jarosława Gerszyńskiego na Google+

Strona: www.zrobionezdrewna.pl

Nieodpowiednio zabezpieczone meble drewniane mogą ulec zagrzybieniu. Największym wrogiem mebli sosnowych jest wilgoć oraz duże zmiany temperatury otoczenia i skraplanie się pary wodnej. W produkcji naszych mebli stosujemy wyłącznie preparaty olejowe, lakierobejce oraz woski najwyższej jakości gwarantujące odpowiednie i trwałe zabezpieczenie mebli.

Zniszczone drewno sosnowe ma widoczne na przekroju czerwono-brunatne przebarwienie, wywołane przez grzyba. Może być popękane i mniej trwałe. Organizmy grzybicze powodują rozkład celulozy zawartej w drewnie a tym samym niszczenie mebli.

Głównym powodem gnicia drewna jest wilgotność na poziomie 40%. Są to optymalne warunki do rozwoju mikroorganizmów. Przez dłuższy czas, minimum 6 miesięcy musi się utrzymywać wilgotność na poziomie 25%. W naturalnych warunkach użytkowych meble mają wilgotność na poziomie 12%, wówczas zagrzybienie nie jest w ogóle możliwe.

Bardzo ważne jest dokładne i szczelne pokrycie mebli warstwą lakierniczą lub woskiem. Przez ubytki w powłoce zabezpieczającej może dostawać się wilgoć oraz mogą wnikać w strukturę drewna zarodniki grzybów. Pod działaniem sił kapilarnych woda ma możliwość wnikania w drobne rysy i pęknięcia przedostając się głęboko w strukturę drewna.

Meble, których przeznaczeniem jest łazienka mogą być dodatkowo zabezpieczone. Środki ochrony drewna rozpuszczalne w wodzie to sole, które przed nałożeniem należy rozpuścić w wodzie. Środki ochrony drewna zawierające rozpuszczalnik dostępne są w formie lakierów oraz jako impregnaty i podkłady. Wnikają one głębiej w strukturę drewna w porównaniu ze środkami rozpuszczalnymi w wodzie.

Aby zagwarantować odporność naszych mebli drewnianych na szkodliwe działanie wilgoci pokrywamy je starannie lakierami lub woskami posiadającymi odpowiednie certyfikaty, które gwarantują fizyczną ochronę drewna.

Polecam również nasz drugi blog: www.meblebukowe24.pl

Autor: Mateusz Surmiak

O autorze: Mateusz Surmiak - z wykształcenia matematyk, z zamiłowania technolog drewna. Zarządza produkcją i logistyką przedsiębiorstwa Made of Wood Group. Z matematyczną dokładnością koordynuje i nadzoruje realizację zadań produkcyjnych oraz przebieg procesu technologicznego. Wieloletnie doświadczenie w pracy z drewnem, niemal na każdym szczeblu produkcji, pozwala zaoferować klientom produkty najwyższej jakości. Prywatnie zapalony piłkarz ligi amatorskiej.

Dołącz do Mateusza Surmiaka na Google+

Strona: www.zrobionezdrewna.pl

   Strukturyzowanie mebli to proces mający na celu utworzenie zagłębień, rowków i nierówności na powierzchni drewna. Tak przygotowane drewno służy jako materiał do produkcji mebli. Meble zyskują unikalny charakter, wyglądają niczym stare meble sprzed kilkudziesięciu lat.

   Strukturyzacja drewna to proces, w którym uzyskuje się niejednorodną strukturę powierzchni mebli. Zaawansowane technologicznie maszyny wyrywają z drewna fragmenty o mniejszej gęstości pozostawiając te bardziej twarde. Powstała w ten sposób struktura nadaje meblom wyjątkowego stylu, który cieszy się dużą popularnością wśród naszych klientów.

Meble strukturyzowane to meble najczęściej woskowane. O procesie woskowania mebli można przeczytać na blogu: woskowanemeble24.pl.

TAGI:
strukturyzowanie mebli, meble strukturyzowane, meble rustykalne, meble woskowane, stare meble, meble postarzane.

Autor: Mateusz Surmiak

O autorze: Mateusz Surmiak - z wykształcenia matematyk, z zamiłowania technolog drewna. Zarządza produkcją i logistyką przedsiębiorstwa Made of Wood Group. Z matematyczną dokładnością koordynuje i nadzoruje realizację zadań produkcyjnych oraz przebieg procesu technologicznego. Wieloletnie doświadczenie w pracy z drewnem, niemal na każdym szczeblu produkcji, pozwala zaoferować klientom produkty najwyższej jakości. Prywatnie zapalony piłkarz ligi amatorskiej.

Dołącz do Mateusza Surmiaka na Google+

Strona: www.zrobionezdrewna.pl